Als ik kan helpen met iets moet je het maar zeggen hé..
Ik zei het ook al vaak, en ik meende het ook elke keer.
Ik ben al zo lang als ik me kan herinneren een zorgend persoon.
Het geeft me een goed gevoel om iemand te helpen, om iemand zich beter te doen voelen. Dus ik meende het echt, toen ik zei dat ze me mochten bellen als ik kon helpen met iets.
Toen mijn broer ziek werd of toen hij net gestorven was, zeiden mensen het ook vaak tegen me.., en ik deed het nooit. Er waren nochtans zeker situaties waar ik wel wat hulp had kunnen gebruiken. Waar ik echt geen energie had om te koken, waar ik echt een knuffel kon gebruiken of eens een klankbord. Maar ik wou niemand belasten met mijn verdriet. Heel dubbel natuurlijk want ik verwacht altijd van de anderen dat ze dat wel bij mij doen. Het is ook helemaal niet dat ik niet over mijn verdriet kon praten maar ik vond het idee dat ik iemand zou vragen iets voor mij te doen, terwijl ik het ook wel zelf zou kunnen doen, moeilijk. Iedereen heeft het immers heel druk en elk huisje heeft zijn eigen kruisje.
Het probleem met te zeggen tegen iemand dat ze het maar moeten vragen, of dat ze maar moeten bellen is eigenlijk dat je de bal op die manier terug in hun kamp legt. En jij hebt het dan gevraagd dus er kan je niks verweten worden (om het maar even heel kort door de bocht te zeggen).
Maar als iemand het heel moeilijk heeft dan zit hun hoofd vaak te vol om nog na te denken over waar iemand hun mee zou kunnen helpen. Dus zo krijgen ze er nog een extra 'moetje' bij. Nog iets waar ze aan moeten denken.
Als ik in deze mail één tip mag geven is het dat je niet zegt dat ze iets moeten laten weten als je kan helpen, maar dat je iets doet. Zonder vooraf te vragen wat ze liefst hebben. Ga iets van eten voor de deur zetten. Ga langs met soep of verse pannenkoeken en zeg dat je niet hoeft te blijven maar dat je dat gewoon even wou langs brengen. Misschien zijn ze heel blij dat er iemand langs komt. Misschien zijn ze liever alleen maar wel heel blij met je attentie. Vraag of je de kindjes eens een dagje mag stelen. Ontzorg ze. Geef ze een knuffel. Doe moeite.
Want uit ervaring kan ik wel zeggen dat hoe ongemakkelijk het ook kan voelen als iemand moeite heeft gedaan voor je, het ook wel ontzettend deugd doet.
Ik zei het ook al vaak, en ik meende het ook elke keer.
Ik ben al zo lang als ik me kan herinneren een zorgend persoon.
Het geeft me een goed gevoel om iemand te helpen, om iemand zich beter te doen voelen. Dus ik meende het echt, toen ik zei dat ze me mochten bellen als ik kon helpen met iets.
Toen mijn broer ziek werd of toen hij net gestorven was, zeiden mensen het ook vaak tegen me.., en ik deed het nooit. Er waren nochtans zeker situaties waar ik wel wat hulp had kunnen gebruiken. Waar ik echt geen energie had om te koken, waar ik echt een knuffel kon gebruiken of eens een klankbord. Maar ik wou niemand belasten met mijn verdriet. Heel dubbel natuurlijk want ik verwacht altijd van de anderen dat ze dat wel bij mij doen. Het is ook helemaal niet dat ik niet over mijn verdriet kon praten maar ik vond het idee dat ik iemand zou vragen iets voor mij te doen, terwijl ik het ook wel zelf zou kunnen doen, moeilijk. Iedereen heeft het immers heel druk en elk huisje heeft zijn eigen kruisje.
Het probleem met te zeggen tegen iemand dat ze het maar moeten vragen, of dat ze maar moeten bellen is eigenlijk dat je de bal op die manier terug in hun kamp legt. En jij hebt het dan gevraagd dus er kan je niks verweten worden (om het maar even heel kort door de bocht te zeggen).
Maar als iemand het heel moeilijk heeft dan zit hun hoofd vaak te vol om nog na te denken over waar iemand hun mee zou kunnen helpen. Dus zo krijgen ze er nog een extra 'moetje' bij. Nog iets waar ze aan moeten denken.
Als ik in deze mail één tip mag geven is het dat je niet zegt dat ze iets moeten laten weten als je kan helpen, maar dat je iets doet. Zonder vooraf te vragen wat ze liefst hebben. Ga iets van eten voor de deur zetten. Ga langs met soep of verse pannenkoeken en zeg dat je niet hoeft te blijven maar dat je dat gewoon even wou langs brengen. Misschien zijn ze heel blij dat er iemand langs komt. Misschien zijn ze liever alleen maar wel heel blij met je attentie. Vraag of je de kindjes eens een dagje mag stelen. Ontzorg ze. Geef ze een knuffel. Doe moeite.
Want uit ervaring kan ik wel zeggen dat hoe ongemakkelijk het ook kan voelen als iemand moeite heeft gedaan voor je, het ook wel ontzettend deugd doet.