Ik kwam laatst een artikel tegen over 'levend verlies', en het ging over hoe het verlies van een vriendschap net zo goed kan voelen als rouwen om een overledene. Dat deed me even slikken, want ik heb dat zelf twee keer meegemaakt. Ik heb twee vriendschappen moeten loslaten en eerlijk? Dat doet nog steeds pijn en ik denk nog vaak aan hen. De eerste vriendin leerde ik kennen toen ik een jaar in Londen woonde (ik heb zelf nog eventjes bij haar gewoond). Hoewel we allebei erg anders waren kwamen we eigenlijk wel heel goed overeen. Het liep mis toen ik een aantal jaar geleden nog eens een weekend op bezoek ging. Ik probeer niet in te gaan op details maar ik heb echt van alles naar mijn hoofd gekregen. Dingen die ik nog steeds hoor echoën. Ik denk dat het me vooral kwetst omdat ze me dingen heeft verweten die voor mij echt kernwaarden zijn. Uiteindelijk heb ik de vriendschap verbroken omdat het me heel veel energie bleef kosten om met haar om te gaan, het was alsof ze een energievampier was ofzo. Dat ze zichzelf beter voelde door mijn energie te slorpen. Ook bij de tweede vriendin ging het mis. Bij haar is het eigenlijk nooit uitgesproken maar om mezelf te beschermen heb ik afstand moeten nemen en ik heb nooit meer iets van haar gehoord. Soms vraag ik me af hoe het met hun gaat, of ze soms ook nog eens aan mij denken zoals ik aan hen. Maar ik stuur geen berichtjes meer, ook al voel ik soms die drang.

In het artikel werd uitgelegd dat levend verlies gaat over het verlies van iets wat nog steeds bestaat, maar niet meer hetzelfde is als voorheen. Het kan gaan over allerlei soorten verlies, zoals bijvoorbeeld een chronische ziekte of het verlies van een baan. Maar ook het verlies van een vriendschap hoort daar dus bij. En ook al wist ik al lang dat het iets is die moeilijk blijft voor me, ik heb het nog nooit gezien als een rouwproces. Ik kreeg als het waren een soort van AHA-erlebenis. 

Ik denk dat het net zoals bij andere verliezen belangrijk is om te erkennen dat levend verlies net zo goed een vorm van rouw is. Praat erover met mensen die het begrijpen. En misschien, heel misschien, is het ooit mogelijk om de vriendschap te herstellen, en misschien ook helemaal niet. Maar tot die tijd: wees lief voor jezelf en geef jezelf de tijd en ruimte om te rouwen om wat er niet meer is.